Ο όρος παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτιδα χρησιμοποιείται από το 1946 για να περιγράψει μία πάθηση του ώμου κατά την οποία οι ασθενείς εμφανίζουν έναν επώδυνο περιορισμό τόσο της ενεργητικής όσο και της παθητικής κίνησης της άρθρωσης του ώμου και σε όλα τα επίπεδα. Εμφανίζεται πιο συχνά σε ηλικίες 40-60 ετών, ενώ συχνότερα προσβάλλει τις γυναίκες. Η έναρξη της νόσου σχετίζεται είτε με μακρά ακινητοποίηση του ώμου λόγω κάκωσης ( κάταγμα, μαστεκτομή, σύνδρομο στροφέων ώμου) είτε με ιατρικές καταστάσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, προβλήματα θυρεοειδούς, καρδιακή νόσο ή πάρκινσον.  Η πιο σημαντική συσχέτιση είναι με τον ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, καθώς σε ασθενείς με τέτοιο ιστορικό μπορεί σε ποσοστό 40% να προσβάλλει και τα 2 άκρα.

Η διάρκεια της νόσου κυμαίνεται από 1-3 χρόνια και χαρακτηρίζεται από 3 στάδια που είναι τα εξής¨

Στάδιο α’ φάση ψύξης: χαρακτηρίζεται από πόνο στον ώμο ιδιαίτερα τη νύχτα και στις δραστηριότητες. Συχνά στη φάση αυτή ο ασθενής ακινητοποιεί τον ώμο για να μην πονάει το οποίο όμως είναι λάθος γιατί επιδεινώνει τη διαδικασία της ψύξης.

Στάδιο β’ φάση προοδευτικής δυσκαμψίας ή παγωμένη φάση: ο πόνος μειώνεται στην ανάπαυση και ο ασθενής έχει πλέον περιορισμένη κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα. Δυσκολεύεται στις καθημερινές δραστηριότητες ( χτένισμα, πλύσιμο, κούμπωμα στηθόδεσμου ). Η φάση αυτή διαρκεί από 3-18 μήνες

Στάδιο γ’ φάση λύσης ή απόψυξης: Χαρακτηρίζεται από αργή ανάκτηση της κίνησης

Η διάγνωση της νόσου γίνεται από τον ορθοπαιδικό μετά από τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και την κλινική εξέταση, καθώς θα πρέπει να γίνει διαφοροδιάγνωση από άλλες παθήσεις του ώμου.

Παρ’όλο που πιστεύεται πως η συμφυτική θυλακίτιδα είναι μία αυτοπεριοριζόμενη διαδικασία μπορεί να καταλήξει σε σοβαρή ανικανότητα για μήνες ή χρόνια, οπότε απαιτείται επιθετική θεραπεία από τη στιγμή της διάγνωσης. Η βασική αρχική θεραπεία θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με στόχο την ανάκτηση του εύρους κίνησης της ωμικής ζώνης. Επίσης για την ανακούφιση από το άλγος μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιφλεγμονώδη, τοπική έγχυση κορτιζόνης και φυσικά μέσα. Η χειρουργική αντιμετώπιση συστήνεται σε ασθενείς που δεν παρουσιάζουν καμία βελτίωση μετά από 3 μήνες επιθετικής θεραπείας με τα προαναφερθέντα.

——————————————————————————–

Nutri – Care

Λ. Αλεξάνδρας 192β – Αμπελόκηποι

Λ. Ιασωνίδου 54β – Ελληνικό

Αρθρογράφος: Ιωάννου Λασκαρίνα, Φυσικοθεραπεύτρια