Η διερεύνηση των αυξημένων επιπέδων προλακτίνης περιλαμβάνει και τον αποκλεισμό ή την επιβεβαίωση καταστάσεων που μπορεί να σχετίζονται με τη λήψη αντιψυχωσικών φαρμάκων. Τα κλασικά αντιψυχωσικά (φαινοθειαζίνες) αυξάνουν τα επίπεδα PRL σε ποσοστό>50% των ασθενών. Η αλοπεριδόλη αυξάνει τη συγκέντρωση προλακτίνης κατά μέσο όρο 17ng/ml. Η ρισπεριδόνη αυξάνει τη συγκέντρωση προλακτίνης κατά 45-80ng/ml. Από τα άτυπα αντιψυχωσικά φάρμακα, Η αμισουλπιρίδη προκαλεί αύξηση της προλακτίνης στο 89% των ασθενών που τη λαμβάνουν, η ολαζανπίνη αυξάνει λίγο τα επίπεδα της PRL (περίπου 1-4ng/ml), η ρισπεριδόνη αξάνει τα επίπεδα PRL σε ποσοστό 67% των ασθενών, η κουετιαπίνη και η ολαζανπίνη αυξάνουν τα επίπεδα PRL σε ποσοστό<25% των ασθενών, ενώ η κλοζαπίνη, ζιπρασιδόνη και αριπιπραζόλη δεν αυξάνουν τα επίπεδα PRL. Γενικά, ασθενείς που λαμβάνουν αντιψυχωσικά παρουσιάζουν επίπεδα προλακτίνης >47ng/ml σε ποσοστό 15,8% και επίπεδα προλακτίνης >95ng/ml σε ποσοστό 6,2%. Τα επίπεδα προλακτίνης επανέρχονται στο φυσιολογικό 2-3 μέρες μετά τη διακοπή των αντιψυχωσικών φαρμάκων. Από τα αντικαταθλιπτικά φαρμακα, η παροξετίνη δεν αυξάνει την προλακτίνη με χορήγηση μιας εβδομάδας, αλλά την αυξάνει οριακά μετά 3 εβδομάδες. Γενικά, οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) μπορεί να αυξήσουν την προλακτίνη, αλλά οριακά (συνήθως τα επίπεδα προλακτίνης βρίσκονται στα ανώτερα φυσιολογικά). Δεν υπάρχουν βιβλιογραφικά δεδομένα που υποστηρίζουν ότι τα επίπεδα προλακτίνης αυξάνουν με τη χορήγηση αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης. Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά προκαλούν ήπια αύξηση των επιπέδων προλακτίνης, αλλα τα δημοσιευμένα δεδομένα είναι λίγα. Η χλωριμιπραμίνη αυξάνει επίπεδα PRL σε ποσοστό>50% των ασθενών. Η ιμιπραμίνη, μαπροτιλίνη και αμοξαπίνη προκαλούν αύξηση των επιπέδων PRL σε μεμονωμένες περιπτώσεις (cases reports). Η αμιτριπτιλίνη και δεσιμιπραμίνη αυξάνουν τα επίπεδα PRL σε ποσοστό>25% των ασθενών. Τα αυξημένα επίπεδα προλακτίνης από τη λήψη αντιψυχωσικών φαρμάκων δεν είναι απαραίτητο πάντα να διορθώνονται. Ο ειδικός ιατρός θα πρέπει να διερευνά τις συνέπειες και να αποφασίζει για το τρόπο επαναφοράς των επιπέδων στα φυσιολογικά όρια.
——————————————————————————–
Nutri – Care
Λ. Αλεξάνδρας 192β – Αμπελόκηποι
Λ. Ιασωνίδου 54β – Ελληνικό
Αρθρογράφος: Θωμάς Δημήτριος, Ενδοκρινολόγος