Στις 26 Απριλίου 1986 συνέβη το χειρότερο ατύχημα στην ιστορία παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στο Chernobyl της Λευκορωσίας και απελευθερώθηκαν μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών ισοτόπων, όπως Ι-131. Οι μέλετες σε πληθυσμούς που ζούσαν κοντά στην περιοχή και εκτέθηκαν περισσότερο στη ραδιενεργό ακτινοβολία δημοσιεύτηκαν σε μεταγενέστερους χρόνους και δεν αφήνουν αμφιβολίες σχετικά με την αύξηση της επίπτωσης του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα (1,2), ο οποίος αποτελεί το πιο ακτινοευαίσθητο όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Η μεγαλύτερη αύξηση της επίπτωσης αφορά σε άτομα μικρής ηλικίας, κυρίως παιδιά, για τους εξής λόγους: α) η κατανάλωση μολυσμένου γάλατος ήταν μεγαλύτερη β) το μικρό μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα ευνοεί τη μεγαλύτερη απορρόφηση Ι-131 γ) η γρήγορη ανάπτυξη των θυρεοειδικών κυττάρων ευνοεί την κακοήθη εξαλλαγή και δ) σύμφωνα με πρόσφατα δεδομένα, η έκθεση του θυρεοειδούς του εμβρύου σε Ι-131, μέσα στη μήτρα μπορεί να ευθύνεται μερικώς για την αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδούς περίπου 20 χρόνια μετά το πυρηνικό ατύχημα (3). Στην περιοχή της Λευκορωσίας παρατηρήθηκε 100πλάσια αύξηση της επίπτωσης του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα (4), επιθετικότερη συμπεριφορά των κακοηθειών, με συχνότερες πνευμονικές μεταστάσεις (5), καθώς και αύξηση καλοήθων παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα όπως η βρογοκήλη και η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (6). Η αυξημένη επίπτωση του καρκίνου του θυρεοειδούς θα πρέπει, επίσης, να αποδοθεί και σε κάποιο ποσοστό στις εξελιγμένες τεχνικές διαγνωστικής προσέγγισης της ανατομίας του αδένα, όπως για παράδειγμα τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα υπερηχοτομογράφων, καθώς και στο γεγονός ότι οι ασθενείς με οζώδη θυρεοειδική νόσο οδηγούνται πιο εύκολα στη χειρουργική θεραπεία, λόγω αυξανόμενης εμπειρίας των ιατρών, χειρουργικών ειδικοτήτων. Αυτό που παραμένει να διευκρινιστεί είναι αν η αυξημένη επίπτωση του θυρεοειδικού καρκίνου έχει γραμμική ή άλλης μορφής σχέση με την απόσταση του πληθυσμού από το επίκεντρο του πυρηνικού ατυχήματος, καθώς και το χρονικό διάστημα πέραν του οποίου η επίπτωση θα αρχίσει να ελαττώνεται στα προ του ατυχήματος ποσοστά.
1. Likhtarev I και συν. Radiat Res 2005, 163: 125-136.
2. Bouville A και συν. Health Phys 2007, 93: 487-501.
3. Hatch M και συν. J Clin Endocrinol Metab 2009, 94: 899-906.
4. Figge J et al. Στο: Thyroid cancer: a comprehensive guide to clinical management, σελ 77-116. Εκδόσεις L Wartofsky, Totowa New Jersey: Humana Press, 2000.
5. Pacini F και συν. J Clin Endocrinol Metab 1997, 82: 3563-3569.
6. Boehm BO και συν. Eur J Endocrinol 2009, 160: 625-630.
——————————————————————————–
Nutri – Care
Λ. Αλεξάνδρας 192β – Αμπελόκηποι
Λ. Ιασωνίδου 54β – Ελληνικό
Αρθρογράφος: Θωμάς Δημήτριος, Ενδοκρινολόγος